Johan Breuer bokaal herrezen!
Donderdag 5 april stond dan eindelijk de klassieker op het programma. Na wel meer dan vijftien jaar wachten werd de jaarlijkse wedstrijd tussen Doetinchem en Winterswijk weer in het leven geroepen. Wat de laatste uitslag van deze wedstrijd was, is klaarblijkelijk op een toen nog ‘ouderwets’ wedstrijdformulier ingevuld en in de doofpot verdwenen. Gelukkig kon Winterswijk nog wel de beker vinden (die ze waarschijnlijk na het spelen van de vorige wedstrijd snel verstopt hadden, aangezien de winnaar de beker mee naar huis hoort nemen… en dat moet Doetinchem toch wel geweest zijn), dus er stond een mooie trofee voor de winnaar klaar. Voorafgaand werd er al flink over de wedstrijd gespeculeerd. Op menig social media begon het vuur van de strijd al aardig vlam te krijgen. Toch kwam het op de twee keer vijfentwintig minuten voetbal aan. Trainer Frank Sanders had een brede selectie om ervoor te zorgen dat de beker in Doetinchem blijft. Hij begon met de volgende zeven basisspelers:
Oscar Mentink, Henk Peters, Koen Molenaar, Jordi Eijgelsheim, Collin Masselink, Jesper Sanders en Melvin te Booij.
Zijn wisselspelers waren:
Joost Soeter, Ab Brussen, Maarten Bolwerk, Matthijs Hoopman, Michel Salemink, Ruben Bril en Bas Seegers.
Trainer Gerard Schurink dacht twintig minuten voor de aanvang van de wedstrijd nog dat hij zelf de voetbalschoenen maar uit de tas moest halen, want er waren nog maar drie spelers aanwezig. Gelukkig waren de overige zes spelers nog op tijd voor de aftrap verschenen. Waardoor hij kon starten met de volgende basisspelers:
Harrie te Brinke, Sven Dorsthorst, Dion Nijenhuis, Bryan van Leeuwen, René Hegeman, Ivo Harmens en Jan Kremer.
Zijn wisselspelers waren:
Joop Specgoor en Vincent Beunk.
De klassieker stond onder leiding van de heer Hartjes.
De aftrap.
Doetinchem die in de warming-up zo scherp leek, begon zo dromerig aan de wedstrijd. Hier wist Winterswijk natuurlijk als geen ander van te profiteren en zagen hun kans schoon. René Hegeman opende de score en kon de 0-1 op zijn naam schrijven. Met frustratie en ongeloof aan de zijde van Doetinchem, konden zij al gauw een tweede keer gaan aftrappen. Blijkbaar werd Doetinchem wakker geschud en kwamen ze beetje bij beetje beter in de wedstrijd. Of was het nou Harrie te Brinke die als ervaren doelman grote medelijden had met de spelers van Doetinchem? Hij gaf ze namelijk een beetje troost en zo kon Jordi Eijgelsheim, met de knie, zorgen voor de gelijkmaker. Een paar minuten na deze troost was het Melvin te Booij die van afstand een schot waagde waarbij de bal exact over doelman te Brinke heen ging en precies onder de lat terecht kwam.
Met deze goal kwam de teller op 2-1 te staan en kon Melvin zich alvast op gaan maken voor zijn publiekswissel die hij later deze wedstrijd zal gaan krijgen. Er werd met een 2-1 voorsprong goed gecombineerd en zo kwam ook de 3-1 tot stand. Na een mooie combinatie wist Koende drie op het scorebord te zetten. De strijdende Collin Masselink, die de gehele linkerkant aan het bestrijden was (tegen zichzelf, de tegenstander en de scheidsrechter), wist nog voor rust de teller op 4-1 te zetten met een mooie uithaal waar de spanning en uitlading vanaf straalde. René Hegeman wilde het hier niet bij laten en zorgde uit een mooie uitbraak voor de 4-2. Met deze stand floot de heer Hartjes af en konden de mannen zich gaan opmaken voor een welverdiende rust en heerlijke warme thee.
Warme thee die zelfs de supporters buiten wist te bereiken. Zij werden beloond voor hun steun en toeverlaat aan beide elftallen. In de rust werd er naast het uitdelen van de thee een spoedoverleg gedaan en was trainer Sanders nog totaal niet tevreden over het spel. Dit liet hij wel erg blijken door maar liefst zijn hele selectie op de doelman Oscar Mentink na te wisselen. De nieuwe spelers moesten het karwei afmaken. In het begin van de tweede helft bleek er wat onrust te zijn in het team van Doetinchem. Dit kwam duidelijk terug in het moment dat Michel Salemink een bal naar Joost Soeter wou spelen. Alleen belandde de bal uiteindelijk in de voeten van een speler van Winterswijk. Tot grote frustratie van beide. Hier moest zelfs de overigens prima fluitende leidsman, bij optreden. Van wie de fout nou uiteindelijk was, mag u als lezer zelf invullen… Daar doe ik geen uitspraak over aangezien ik nog met beide mannen op het trainingsveld moet staan.
Naast de wissels van Doetinchem wist ook Winterswijk zijn wisselspelers goed te gebruiken. Het bleek namelijk dat zij ongemerkt met een mannetje extra wisten te spelen. In het verloop van de tweede helft werd er door beide elftallen goed gecombineerd. Dit wist uiteindelijk te leiden naar een doelpunt van Bas Seegers. Niet hij, maar Matthijs Hoopman mocht de eindstand bepalen. Dit deed hij met een mooie goal die zorgde voor de 6-2 overwinning. De door de voorzitter van Winterswijk benoemde Man Of The Match, Walter Hartjes, maakte snel voordat het donker werd een definitief einde aan de wedstrijd en vulde een nu wel digitale wedstrijdformulier in, zodat de 6-2 overwinning niet meer vergeten gaat worden!
Een avond vol strijd, passie en vooral broederschap tussen beide COVS teams kwam zo ten einde. Graag wil ik middels deze weg alle aanwezigen bedanken en hoop ik jullie volgend jaar graag terug te zien in de uitwedstrijd tegen Winterswijk!
Met sportieve groet,
Tom Giezen
